کلر یکی از پرکاربردترین مواد گندزدا در تصفیه آب و فاضلاب است. از این ماده برای از بین بردن باکتری ها، ویروس ها و سایر میکروارگانیسم های مضر استفاده می شود تا آب خروجی، ایمن و قابل مصرف باشد. با این حال، باقی ماندن کلر آزاد تزریق شده توسط دستگاه کلرزن در آب می تواند مشکلات متعددی ایجاد کند؛ از جمله تغییر طعم و بو، خوردگی تجهیزات فلزی و آسیب به موجودات زنده. به همین دلیل، مرحله ای به نام کلرزدایی در انتهای فرآیند تصفیه اجرا می شود تا کلر باقی مانده از آب حذف گردد.
کلرزدایی نه تنها در تصفیه خانه های شهری بلکه در صنایع مختلف از جمله نوشیدنی، داروسازی، نساجی، کشاورزی و آبزی پروری نیز اهمیت دارد. هدف از این فرآیند، دستیابی به آبی است که هیچ اثر مخربی بر تجهیزات یا موجودات زنده نداشته باشد.
کلرزدایی چیست؟
کلرزدایی به زبان ساده، فرآیند حذف کلر آزاد یا ترکیبات کلردار از آب است. این کلر ممکن است به صورت گاز کلر (Cl₂)، هیپوکلریت سدیم (NaOCl) یا کلرامین ها در آب وجود داشته باشد. اگرچه کلر در مرحله گندزدایی ضروری است، اما در مراحل بعدی باید حذف شود تا از بروز مشکلات ثانویه جلوگیری شود.
کلرزدایی را می توان به سه روش اصلی تقسیم کرد:
- کلرزدایی فیزیکی: از طریق فرآیندهایی مانند هوادهی یا تابش نور فرابنفش
- کلرزدایی شیمیایی: با استفاده از مواد کاهنده مانند سولفیت سدیم یا متابی سولفیت
- کلرزدایی بیولوژیکی: از طریق واکنش های طبیعی و زیستی در سیستم های تصفیه بیولوژیکی
این فرآیند در واقع گامی تکمیلی برای حصول اطمینان از کیفیت نهایی آب است و نقش مهمی در محافظت از محیط زیست ایفا می کند.
اهداف کلرزدایی
کلرزدایی آب یکی از مراحل کلیدی در فرآیند تصفیه است که هدف اصلی آن حذف یا کاهش کلر باقیمانده پس از گندزدایی می باشد. اگرچه کلر به عنوان ماده ای مؤثر در از بین بردن باکتری ها و ویروس های بیماری زا به کار می رود، اما وجود مقدار زیاد آن در آب می تواند مشکلات متعددی برای انسان، تجهیزات صنعتی و محیط زیست ایجاد کند.
- حفاظت از سلامت انسان: یکی از مهم ترین اهداف کلرزدایی، جلوگیری از آثار زیان بار کلر بر سلامت انسان است. کلر آزاد و ترکیبات آن می توانند باعث تحریک پوست، چشم و دستگاه تنفسی شوند. علاوه بر این، در تماس با مواد آلی موجود در آب، ترکیبات جانبی خطرناکی مانند تری هالومتان ها (THMs) و کلروفرم تشکیل می شود که خاصیت سرطان زایی دارند. بنابراین حذف کلر قبل از مصرف یا بسته بندی آب آشامیدنی، اقدامی حیاتی برای حفظ سلامت مصرف کننده است.
- جلوگیری از خوردگی و آسیب به تجهیزات: در صنایع مختلف از جمله نیروگاه ها، کارخانه های داروسازی، سیستم های خنک کننده و خطوط انتقال آب، کلر می تواند به عنوان ماده ای خورنده عمل کند و باعث فرسایش فلزات، خرابی پمپ ها و آسیب به غشاهای ممبران در دستگاه های آب شیرین کن صنعتی شود. کلرزدایی، از این تجهیزات گران قیمت در برابر خوردگی و افت عملکرد محافظت می کند و عمر مفید سیستم را افزایش می دهد.
- حفظ کیفیت محصولات صنعتی و غذایی: در صنایع حساس مانند تولید دارو، نوشیدنی، مواد غذایی و الکترونیک، حتی مقادیر بسیار کم کلر می تواند موجب تغییر طعم، بو یا ساختار محصولات شود. به همین دلیل، در این بخش ها کلرزدایی به عنوان مرحله ای ضروری قبل از استفاده از آب در خطوط تولید در نظر گرفته می شود.
- حفاظت از محیط زیست و آبزیان: کلر برای موجودات زنده در محیط های آبی بسیار سمی است. تخلیه آب حاوی کلر به رودخانه ها یا دریاچه ها می تواند موجب مرگ ماهی ها، از بین رفتن میکروارگانیسم های مفید و اختلال در اکوسیستم های طبیعی شود. به همین دلیل، تصفیه خانه های فاضلاب صنعتی موظف اند پیش از تخلیه پساب، کلرزدایی را به صورت کامل انجام دهند تا از آلودگی زیست محیطی جلوگیری شود.
- بهبود کیفیت آب در سیستم های خانگی: در کاربردهای خانگی نیز کلرزدایی اهمیت دارد. فیلترهای کربن فعال در دستگاه های تصفیه آب خانگی با حذف کلر، طعم و بوی آب را بهبود می دهند و آن را برای آشامیدن مناسب تر می سازند. این امر نه تنها باعث افزایش رضایت مصرف کنندگان می شود بلکه به حفظ سلامت خانواده نیز کمک می کند.
انواع روش های کلرزدایی
فرآیند کلرزدایی یا حذف کلر از آب، بسته به نوع کاربرد و غلظت کلر موجود در آب، می تواند از راه های مختلفی انجام شود. هدف از این فرآیند، حذف کلر آزاد و ترکیبات کلردار به گونه ای است که کیفیت، طعم و ایمنی آب بهبود پیدا کند. روش های کلرزدایی را معمولاً می توان در چهار دسته ی فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و استفاده از فیلتر کربن فعال طبقه بندی کرد. در ادامه، هر یک از این روش ها به صورت کامل و تخصصی بررسی می شوند.
کلرزدایی فیزیکی
کلرزدایی فیزیکی یکی از ابتدایی ترین و ایمن ترین روش های حذف کلر از آب است که بدون نیاز به مواد شیمیایی انجام می شود. این روش بر پایه تغییر شرایط فیزیکی آب مانند دما، تماس با هوا یا تابش نور فرابنفش استوار است. در روش هوادهی، آب در معرض جریان مداوم هوا قرار می گیرد تا کلر آزاد موجود در آن به مرور تبخیر شود یا با اکسیژن ترکیب گردد و از آب جدا شود. هرچه دمای آب بالاتر و سطح تماس آن با هوا بیشتر باشد، میزان حذف کلر افزایش می یابد. به همین دلیل، از هوادهی در تصفیه خانه ها، استخرها و برخی از سیستم های تصفیه خانگی استفاده می شود. با وجود مزایای فراوان، این روش زمان بر است و برای حذف کلرامین ها چندان مؤثر نیست.
روش دیگر در کلرزدایی فیزیکی، استفاده از نور فرابنفش یا UV است. در این روش، آب از درون محفظه ای عبور می کند که لامپ های UV در آن قرار دارند. اشعه فرابنفش با شکستن پیوندهای شیمیایی کلر، آن را به یون های کلرید بی ضرر تبدیل می کند. این فناوری علاوه بر حذف کلر، نقش گندزدایی مضاعفی نیز دارد و به همین دلیل در صنایع دارویی، غذایی و تولید آب فوق خالص کاربرد گسترده ای پیدا کرده است. با وجود کارایی بالا، هزینه اولیه نصب تجهیزات UV نسبتاً زیاد است و نیاز به نگهداری منظم دارد. به طور کلی، کلرزدایی فیزیکی به دلیل عدم استفاده از مواد شیمیایی، روشی ایمن و دوستدار محیط زیست محسوب می شود، اما در مواردی که حجم آب زیاد یا غلظت کلر بالا باشد، روش های دیگر کارایی بیشتری خواهند داشت.
کلرزدایی شیمیایی
کلرزدایی شیمیایی متداول ترین و سریع ترین روش برای حذف کلر از آب و فاضلاب است. در این روش از مواد احیاکننده استفاده می شود که با کلر واکنش داده و آن را به ترکیبات بی ضرر مانند یون کلرید تبدیل می کنند. این واکنش ها معمولاً در مدت زمان کوتاهی انجام می شوند و برای سیستم هایی با دبی بالا بسیار مؤثرند.
یکی از پرکاربردترین مواد در این روش، سولفیت سدیم است که با کلر واکنش داده و آن را خنثی می کند. این ماده به سرعت عمل کرده و باعث کاهش غلظت کلر تا حد صفر می شود. در ادامه، متابی سولفیت سدیم نیز یکی از گزینه های بسیار رایج برای کلرزدایی در تصفیه خانه های صنعتی و شهری است. این ماده توانایی حذف کلر آزاد و کلرامین ها را دارد و در دماهای معمولی به خوبی واکنش نشان می دهد. با این حال، مصرف بیش از حد متابی سولفیت می تواند باعث کاهش اکسیژن محلول در آب شود و باید به دقت کنترل شود.
در کاربردهایی که حضور سدیم در سیستم مجاز نیست، از سولفیت پتاسیم استفاده می شود. عملکرد این ماده مشابه سولفیت سدیم است، اما با افزودن پتاسیم به جای سدیم، از تأثیرات جانبی بر کیفیت آب جلوگیری می کند. گزینه ی دیگر در میان مواد شیمیایی، هیدروژن پراکسید (آب اکسیژنه) است که علاوه بر حذف کلر، توانایی اکسید کردن برخی ترکیبات آلی را نیز دارد. این ویژگی باعث می شود که هیدروژن پراکسید در پساب های صنعتی یا فاضلاب های پیچیده بسیار مؤثر باشد.
برای مصارف خانگی، استخرهای کوچک و آکواریوم ها می توان از کلرزدایی با ویتامین C (اسکوربیک اسید یا سدیم اسکوربات) استفاده نمود که این روش سریع، ایمن و بدون اثرات زیست محیطی است. کلرزدایی با ویتامین C یک روش شیمیایی طبیعی است که با واکنش مستقیم با کلر آزاد و کلرامین ها، آن ها را به یون کلرید بی ضرر تبدیل می کند.
در کلرزدایی شیمیایی، کنترل دقیق میزان تزریق مواد اهمیت بالایی دارد. اگر مقدار ماده احیاکننده کمتر از حد نیاز باشد، کلر به طور کامل حذف نمی شود و در صورت تزریق بیش از حد، ممکن است باقیمانده سولفیت یا کاهش اکسیژن در آب رخ دهد. به همین علت، در واحدهای بزرگ معمولاً از پکیج تزریق مواد شیمیایی خودکار استفاده می شود تا فرایند با دقت بالا انجام گیرد.
کلرزدایی بیولوژیکی
در برخی سیستم های تصفیه طبیعی یا زیستی، حذف کلر می تواند از طریق فرآیندهای بیولوژیکی انجام شود. در این روش، میکروارگانیسم ها یا ترکیبات آلی موجود در محیط زیستی به مرور با کلر واکنش داده و آن را به یون کلرید بی ضرر تبدیل می کنند.
کلرزدایی بیولوژیکی اغلب در سیستم های لجن فعال، بیوفیلترها و تالاب های مصنوعی مشاهده می شود. در این شرایط، مواد آلی و باکتری های فعال به عنوان عامل احیاکننده طبیعی عمل کرده و کلر باقی مانده را تجزیه می کنند. این فرآیند هیچ ماده شیمیایی خارجی به آب اضافه نمی کند و از نظر زیست محیطی کاملاً ایمن است.
با این حال، این روش بسیار کندتر از روش های شیمیایی یا فیزیکی است و کنترل دقیق آن دشوار است. سرعت واکنش به عواملی مانند دما، pH، غلظت اکسیژن محلول و تراکم میکروارگانیسم ها بستگی دارد. به همین دلیل، کلرزدایی بیولوژیکی بیشتر به عنوان فرآیندی طبیعی و مکمل در انتهای تصفیه خانه ها مورد استفاده قرار می گیرد و به کاهش غلظت نهایی کلر کمک می کند.
کلرزدایی با فیلتر کربن فعال
یکی از مؤثرترین و پرکاربردترین روش ها برای حذف کلر، استفاده از فیلتر کربن فعال (Activated Carbon Filter) است. این فیلتر از ذرات کربنی بسیار متخلخل تشکیل شده که سطح تماس بالایی با آب دارند و می توانند ترکیبات کلردار را جذب یا تجزیه کنند.
در هنگام عبور آب از فیلتر کربن، کلر آزاد با سطح کربن واکنش داده و به یون کلرید تبدیل می شود. این فرآیند علاوه بر حذف کلر، موجب از بین رفتن بو، طعم نامطلوب و برخی ترکیبات آلی فرار نیز می شود. کربن فعال در سه نوع گرانولی، پودری و بلاک تولید می شود که هر کدام بسته به نوع کاربرد مورد استفاده قرار می گیرند. نوع گرانولی معمولاً در سیستم های صنعتی و تصفیه خانه های بزرگ کاربرد دارد، در حالی که نوع بلاک بیشتر در دستگاه های تصفیه آب خانگی مورد استفاده قرار می گیرد.
استفاده از فیلتر کربن فعال مزایای متعددی دارد. این روش بدون نیاز به افزودن مواد شیمیایی انجام می شود، نگهداری نسبتاً ساده ای دارد و برای مصارف خانگی، تجاری و صنعتی قابل استفاده است. در عین حال، این فیلترها نیاز به شست وشو و تعویض دوره ای دارند، زیرا پس از مدتی ظرفیت جذب آن ها کاهش می یابد. در صورت عدم تعویض به موقع، احتمال رشد میکروبی در فیلتر نیز وجود دارد.
فیلترهای کربن فعال نقش کلیدی در حفاظت از تجهیزات حساس مانند ممبران های اسمز معکوس (RO) دارند. این فیلترها پیش از ورود آب به سیستم اسمز معکوس نصب می شوند تا کلر و ترکیبات اکسیدکننده را حذف کنند و از آسیب به ممبران ها جلوگیری نمایند.
کاربردهای کلرزدایی در صنایع مختلف
کلرزدایی یکی از مراحل حیاتی در بسیاری از صنایع است که نقش آن تنها به بهبود کیفیت آب محدود نمی شود، بلکه مستقیماً بر عملکرد تجهیزات، کیفیت محصول نهایی و ایمنی فرآیندهای تولیدی تأثیر می گذارد. بسته به نوع صنعت، هدف از حذف کلر می تواند جلوگیری از خوردگی، حذف بو و طعم نامطلوب، حفظ سلامت زیستی یا ارتقای کارایی تجهیزات باشد. در ادامه، به مهم ترین کاربردهای کلرزدایی در بخش های مختلف صنعتی پرداخته می شود.
کلرزدایی در صنعت داروسازی و تولید محصولات بهداشتی
در صنعت داروسازی، کیفیت آب مورد استفاده یکی از مهم ترین عوامل تعیین کننده کیفیت نهایی محصول است. وجود حتی مقادیر جزئی کلر در آب می تواند باعث تخریب ترکیبات حساس دارویی، کاهش پایداری محصولات و ایجاد واکنش های ناخواسته شیمیایی شود. به همین دلیل، در فرآیند تولید آب خالص و آب تزریقی، کلرزدایی به عنوان یک مرحله اساسی قبل از سیستم اسمز معکوس (RO) انجام می گیرد.
در این صنعت معمولاً از فیلترهای کربن فعال یا تزریق متابی سولفیت سدیم برای حذف کلر استفاده می شود. این کار از آسیب به ممبران های اسمز معکوس جلوگیری کرده و شرایط میکروبی آب را کنترل می کند. همچنین، کلرزدایی به حفظ pH و هدایت الکتریکی مناسب آب کمک کرده و از تشکیل ترکیبات ناخواسته مانند کلروآمین ها جلوگیری می نماید.
کلرزدایی در صنایع غذایی و نوشیدنی
در فرآیندهای تولید مواد غذایی و نوشیدنی، کیفیت آب تأثیر مستقیمی بر طعم، بو و رنگ محصول دارد. وجود کلر در آب ورودی می تواند باعث تغییر مزه نوشیدنی ها، اکسید شدن رنگدانه های طبیعی و از بین رفتن عطرهای مطلوب شود. به همین دلیل، قبل از استفاده از آب در فرآیند تولید، شست وشوی تجهیزات یا تهیه نوشیدنی ها، کلر باید به طور کامل حذف شود.
در کارخانه های لبنیات، تولید آب میوه، نوشابه و آب معدنی، معمولاً از فیلترهای کربن فعال یا سیستم های UV برای کلرزدایی استفاده می شود. این روش ها علاوه بر حذف کلر، باعث از بین رفتن ترکیبات آلی فرار و بهبود کیفیت کلی آب نیز می گردند. کلرزدایی در این صنایع به افزایش ماندگاری محصول، ثبات طعم و رضایت مصرف کننده نهایی کمک می کند.
کلرزدایی در تصفیه خانه های آب و فاضلاب
در تصفیه خانه های شهری و صنعتی، کلر به عنوان ماده ضدعفونی کننده نهایی به آب اضافه می شود. با این حال، در برخی موارد پیش از تخلیه پساب به محیط زیست، لازم است کلر باقیمانده حذف شود تا از آسیب به اکوسیستم های آبی جلوگیری گردد. این فرآیند تحت عنوان «کلرزدایی پساب» شناخته می شود.
در این کاربرد معمولاً از مواد شیمیایی مانند سولفیت سدیم، متابی سولفیت سدیم یا هیدروژن پراکسید برای حذف کلر استفاده می شود. کلرزدایی فاضلاب نه تنها از مرگ و مسمومیت آبزیان جلوگیری می کند، بلکه خطر تشکیل ترکیبات سمی مانند تری هالومتان ها (THMs) را نیز کاهش می دهد. این موضوع به ویژه در تصفیه خانه هایی که به منابع طبیعی مانند رودخانه ها یا دریاچه ها متصل هستند، اهمیت زیادی دارد.
کلرزدایی در صنعت پتروشیمی و پالایشگاه ها
در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، آب به عنوان بخشی از فرآیند خنک سازی، بخارزایی یا شست وشوی تجهیزات مورد استفاده قرار می گیرد. وجود کلر در آب می تواند موجب خوردگی شدید در خطوط فلزی، مبدل های حرارتی و بویلرها شود. برای جلوگیری از این مشکل، کلرزدایی یکی از مراحل کلیدی پیش از ورود آب به سیستم های حساس محسوب می شود.
در این صنایع معمولاً از سیستم های تزریق شیمیایی با دوز دقیق استفاده می شود تا کلر باقیمانده به طور کامل خنثی شود. همچنین، در بخش هایی که از فناوری های غشایی مانند اسمز معکوس یا نانوفیلتراسیون استفاده می شود، کلرزدایی اهمیت دوچندانی پیدا می کند زیرا کلر می تواند باعث تخریب لایه پلیمری فیلتر ممبران گردد.
کلرزدایی در صنعت نساجی و رنگرزی
در فرآیند رنگرزی و شست وشوی منسوجات، وجود کلر در آب می تواند باعث تغییر رنگ الیاف، ایجاد لکه و کاهش کیفیت محصول شود. کلر همچنین با برخی رنگدانه ها واکنش داده و موجب کدر شدن یا تغییر طیف رنگ می شود.
به همین دلیل، قبل از ورود آب به حوضچه های رنگ یا ماشین های شست وشو، کلرزدایی به صورت کامل انجام می گیرد. استفاده از فیلترهای کربن فعال و سیستم های تزریق سولفیت، متداول ترین روش ها در این صنعت هستند. این کار علاوه بر حفظ یکنواختی رنگ پارچه، به افزایش دوام الیاف و جلوگیری از آسیب شیمیایی نیز کمک می کند.
کلرزدایی در صنعت الکترونیک و تولید آب فوق خالص
در تولید تجهیزات الکترونیکی، نیمه هادی ها و سلول های خورشیدی، آب فوق خالص با رسانایی بسیار پایین مورد نیاز است. کوچک ترین مقدار کلر در چنین آب هایی می تواند باعث آلودگی سطح ویفرها و خرابی تجهیزات شود.
به همین دلیل، کلرزدایی یکی از اولین مراحل تصفیه در این صنایع است. استفاده از فیلترهای کربن فعال گرانولی، سیستم های UV و تزریق دقیق متابی سولفیت سدیم از روش های رایج محسوب می شود. کلرزدایی در این بخش باید با دقت بسیار بالا انجام گیرد و اغلب با سیستم های پایش آنلاین کلر آزاد همراه است تا حتی مقادیر جزئی نیز به طور کامل حذف شوند.
کلرزدایی در صنعت پرورش آبزیان
در استخرهای پرورش ماهی و میگو، وجود کلر در آب می تواند به بافت آبزیان آسیب برساند و باعث مرگ ومیر بالا شود. کلر آزاد با تخریب مخاط بدن ماهی ها، تنفس آن ها را مختل می کند و حتی در غلظت های پایین نیز خطرناک است.
برای جلوگیری از این مشکل، قبل از ورود آب به استخرها، کلرزدایی انجام می شود. این کار معمولاً از طریق هوادهی، استفاده از فیلترهای کربن یا تزریق مواد شیمیایی مانند سدیم تیوسولفات انجام می گیرد. حذف کامل کلر از آب ورودی نه تنها سلامت آبزیان را تضمین می کند بلکه رشد طبیعی و بهره وری سیستم پرورش را افزایش می دهد.
کلرزدایی در نیروگاه ها و بویلرها
در نیروگاه های حرارتی و سیستم های بخارساز صنعتی، وجود کلر در آب ورودی می تواند موجب خوردگی شدید لوله ها، توربین ها و بویلرها شود. کلر همچنین در دماهای بالا می تواند با فلزات واکنش داده و رسوبات کلریدی خطرناک ایجاد کند.
به همین علت، قبل از ورود آب به مدار بسته یا سیستم بخار، کلرزدایی با دقت بالا انجام می شود. روش های شیمیایی با کنترل اتوماتیک تزریق، در این بخش بیشترین کاربرد را دارند. حذف کلر نه تنها از خوردگی و افت بازدهی جلوگیری می کند، بلکه عمر مفید تجهیزات را نیز افزایش می دهد.
مقایسه روش های کلرزدایی
انتخاب روش مناسب برای کلرزدایی به عواملی مانند نوع آب، مقدار کلر، کاربرد نهایی و هزینه بستگی دارد. هر روش عملکرد خاص خود را دارد و بسته به شرایط می تواند مزایا و محدودیت هایی داشته باشد.
- مقایسه از نظر عملکرد و سرعت: در روش فیزیکی، کلر با تبخیر، تماس با هوا یا تابش نور فرابنفش حذف می شود. این روش طبیعی و ایمن است اما کندتر عمل می کند. در مقابل، کلرزدایی شیمیایی با استفاده از موادی مانند سولفیت سدیم و متابی سولفیت، سریع ترین و دقیق ترین نتیجه را ارائه می دهد و برای حجم های زیاد آب بسیار مؤثر است. فیلتر کربن فعال نیز سرعت بالایی دارد و هم زمان کلر، بو و طعم نامطلوب را از بین می برد. روش بیولوژیکی کندتر است و بیشتر برای کاهش غلظت های باقیمانده در تصفیه خانه ها به کار می رود.
- مقایسه از نظر هزینه و نگهداری: روش های فیزیکی کم هزینه ترند زیرا مواد مصرفی ندارند، اما به تجهیزات خاص یا زمان طولانی نیاز دارند. روش شیمیایی نیازمند خرید مواد احیاکننده و تجهیزات تزریق است اما عملکرد سریعی دارد. فیلتر کربن فعال هزینه اولیه متوسطی دارد و تنها نیاز به تعویض دوره ای دارد، در حالی که روش بیولوژیکی به فضای زیاد و زمان بالا نیاز دارد.
- مقایسه از نظر ایمنی و اثرات زیست محیطی: از نظر زیست محیطی، روش های فیزیکی و کربن فعال ایمن ترند، چون هیچ ماده شیمیایی مضری تولید نمی کنند. در روش شیمیایی، در صورت تزریق بیش از حد ممکن است باقیمانده سولفیت یا کاهش اکسیژن محلول ایجاد شود. روش بیولوژیکی نیز طبیعی و بی خطر است اما کنترل آن دشوار است.
- مقایسه از نظر کاربرد صنعتی: در صنایع دارویی و الکترونیک که نیاز به آب فوق خالص دارند، معمولاً ترکیب روش شیمیایی و فیلتر کربن فعال استفاده می شود. صنایع غذایی به دلیل حساسیت طعم، از فیلتر کربن یا نور UV بهره می برند. در تصفیه خانه های فاضلاب روش شیمیایی کاربرد دارد و در پرورش آبزیان یا سیستم های طبیعی، روش های فیزیکی و بیولوژیکی ترجیح داده می شوند.
انتخاب بهترین روش کلرزدایی
انتخاب روش مناسب به چند عامل کلیدی بستگی دارد:
- غلظت کلر در آب: در آب هایی با کلر زیاد، روش شیمیایی مؤثرتر است.
- دبی جریان آب: برای سیستم های بزرگ، تزریق مواد شیمیایی اقتصادی تر است.
- نوع کاربرد: در مصارف خانگی، فیلتر کربنی گزینه ای ایمن و ساده است.
- هزینه و نگهداری: سیستم های فیزیکی نیاز به هزینه مواد ندارند ولی انرژی بر هستند.
در بسیاری از تصفیه خانه ها، ترکیبی از چند روش به صورت هم زمان استفاده می شود. برای مثال، ابتدا تزریق متابی سولفیت سدیم انجام شده و سپس آب از فیلتر کربن عبور می کند تا حذف کامل کلر تضمین شود.