چربی گیر

چربی گیر (grease trap) دستگاهی است که سر راه لوله خروجی از مراکز تولید فاضلاب چرب نصب و با کاهش سرعت و  فرصت دادن به چربی‌ها جهت خنک شدن باعث به تله انداختن آنها و جداسازی روغن و گریس ها می گردد.

چربی گیر حوضچه ای جهت تعلیق چربی و روغن هاست و با جداسازی آنها از پسابهای چرب موجب تصفیه فاضلاب رستورانها و آشپزخانه های صنعتی می شود. این محصول بمنظور به تله انداختن گریس‌ها و مواد جامد قبل از ورود به سیستم اگوی فاضلاب و یا چاه جذبی طراحی شده است.

چربی گیر چیست؟

چربی گیر دستگاهی است که در مسیر فاضلاب آشپزخانه‌های صنعتی مانند رستوران‌ها، تالارها، کافه‌تریاها و بیمارستان‌ها نصب می‌شود تا از ورود چربی، روغن و ذرات غذا به سیستم فاضلاب جلوگیری کند. حوضچه چربی یا گریس تراپ از متریال‌هایی مانند پلی‌اتیلن، فایبرگلاس، استیل، چدن یا بتن ساخته شده و می‌تواند به‌صورت زیرسینکی یا دفنی (داخل یا خارج از ساختمان) نصب گردد.

وظیفه اصلی چربی گیر، جداسازی روغن و ذرات جامد پیش از ورود فاضلاب به سپتیک تانک یا چاه جذبی است. ورود فاضلاب حاوی چربی به سیستم لوله‌کشی موجب گرفتگی، بوی نامطبوع و در نهایت، جریمه‌های احتمالی از سوی اداره فاضلاب خواهد شد.

استفاده مداوم از چربی‌گیر باعث کاهش هزینه نگهداری سیستم فاضلاب، جلوگیری از گرفتگی چاه‌های جذبی و حتی امکان بازیافت چربی برای صنایع صابون‌سازی و دیگر مصارف صنعتی خواهد شد. نکته مهم اینکه فاضلاب انسانی به هیچ عنوان نباید وارد چربی گیر شود.

کاربردهای چربی گیر

در ادامه به مهم ترین کاربردهای چربی گیر اشاره می کنیم:

• آشپزخانه های صنعتی، رستوران ها و کترینگ ها: حذف چربی های حاصل از فرآیندهای پخت وپز، شست وشوی ظروف و مواد غذایی به منظور جلوگیری از انسداد لوله ها، کاهش بوی نامطبوع و حفاظت از تجهیزات تصفیه فاضلاب.
• قنادی ها و شیرینی پزی ها: جداسازی روغن ها و چربی های ناشی از مواد اولیه مانند کره، مارگارین و روغن های خوراکی که در پساب این مراکز وجود دارد جهت جلوگیری از مشکلات گرفتگی و افزایش عمر سیستم فاضلاب.
• کاربرد چربی گیر در کارخانه های فرآوری مواد غذایی: شامل تولید روغن های گیاهی و حیوانی، فرآوری گوشت و ماهی، تولید لبنیات و محصولات پروتئینی که نیاز به کنترل دقیق میزان چربی پساب دارند.
• هتل ها، تالارهای پذیرایی و مراکز اقامتی: مدیریت حجم بالای فاضلاب چرب ناشی از فعالیت های آشپزخانه های بزرگ و سرویس دهی گسترده به مهمانان.
• فودکورت ها و مراکز تهیه غذای بیرون بر: کنترل و کاهش چربی موجود در پساب به دلیل تنوع غذایی و حجم بالای مشتریان.
• استفاده چربی گیر در کارگاه ها و کارخانه های تولید لبنیات: جلوگیری از ورود چربی و شیر به سیستم فاضلاب شهری و کاهش مشکلات زیست محیطی.
• مراکز بهداشتی، درمانی و بیمارستان ها: جلوگیری از ورود چربی ها و روغن های غذایی به شبکه فاضلاب برای حفظ سلامت عمومی و استانداردهای بهداشتی.
• کارخانه های تولید مواد شیمیایی و دارویی: در مواردی که فاضلاب حاوی چربی یا روغن است و نیاز به جداسازی دقیق این مواد دارد.
• قسمت گوشت و مرغ هایپرمارکت ها و کشتارگاه‌ها.

مزایای چربی گیر

• نصب سریع و راه اندازی آسان و قابل دفن در زمین از طریق مطالعه دستورالعمل نصب دستگاه.
• وزن پایین و قابلیت حمل و جابجایی آسان در طبقات پایین رستوران.
• عدم انتشار بوی نامطبوع بدلیل لستفاده از نوار EPDM دور دریچه های بازدید.
• ساخت در کارخانه و عدم نیاز به عملیات عمرانی در محل پروژه.
• مقاومت چربی گیر در برابر خوردگی پسابهای اسیدی و دارای مواد شیمیایی حاصل از ورود شوینده‌ها به درون سیستم.
• تولید داخلی این محصول
• مطابق با استانداردهای محیط زیست
• ساخته شده از فایبرگلاس یا پلی اتیلن با چگالی بالا و مقاوم
• طول عمر بسیار بالای چربی گیر
• آب بندی بسیار مناسب و استاندارد
• ساخت و نصب سریع و آسان بدون نیاز به بتن ریزی
• نگهداری بدون دردسر
• هزینه بهره برداری بسیار مناسب

مکانیزم عملکرد چربی گیر رستوران

مبنای طراحی این دستگاه‌ها بر اساس شناورسازی روغن سبک وزن روی آب، همزمان با خنک کاری پساب چرب رستورانها است. چربی گیر رستوران یک مخزن طراحی شده بر اساس اصول ثقلی است که وظیفه جداسازی چربی، روغن و ذرات جامد از فاضلاب آشپزخانه را بر عهده دارد. عملکرد آن به گونه‌ای است که ابتدا فاضلاب از سبد آشغال‌گیر عبور کرده و مواد درشت مانند برنج، پوست مرغ و باقی‌مانده غذاها حذف می‌شوند.

در ادامه، به دلیل چگالی کمتر روغن و چربی نسبت به آب، این مواد به سطح پساب آمده و از مسیر جریان اصلی جدا می‌شوند. استفاده از پکینگ مدیا و بافل‌های داخلی در دستگاه باعث کاهش سرعت جریان، افزایش زمان ماند و بهبود تماس بین فازها می‌شود که این موضوع راندمان جداسازی را بالا می‌برد.

با کاهش دمای فاضلاب درون چربی گیر، چربی‌ها به گلیسرول و اسیدهای چرب تجزیه می‌شوند. گلیسرول‌ها سنگین‌تر بوده و ته‌نشین می‌شوند، در حالیکه اسیدهای چرب به سطح می‌آیند و به آسانی جمع‌آوری می‌گردند.

راندمان عملکرد چربی گیر به عواملی مانند دما، ویسکوزیته، اندازه ذرات چربی، ظرفیت مخزن و طراحی صحیح بستگی دارد. برخی مدل‌های پیشرفته‌تر، از تزریق هوا برای افزایش جداسازی چربی استفاده می‌کنند. همچنین، با کنترل دقیق جریان و استفاده از دیوایدرها، از فرار ذرات معلق و چربی‌های شناور جلوگیری می‌شود.

فرآیندهای فیزیکی مانند ته‌نشینی و شناورسازی و واکنش‌هایی مانند هیدرولیز، در کنار هم موجب می‌شوند فاضلابی تقریباً عاری از چربی و روغن از دستگاه خارج شده و وارد سپتیک تانک یا سیستم دفع نهایی شود.

چربی گیر فایبرگلاس

چربی گیر فایبرگلاس به دلیل خواص منحصر‌ به فرد فایبرگلاس نظیر مقاومت بالا در برابر خوردگی، چربی‌گریزی و وزن سبک، جایگزین مناسبی برای مدل‌های بتنی یا فلزی به شمار می‌رود. این نوع چربی گیر معمولاً در سه فرم استوانه‌ای افقی، استوانه‌ای عمودی یا مکعب مستطیل تولید می‌شود. مدل‌های مکعبی به‌دلیل داشتن گوشه‌های تیز، جریان غیر یکنواخت‌تری فراهم کرده و از نظر تصفیه عملکرد بهتری دارند.

در ساختار داخلی چربی گیرهای فایبرگلاس، اجزایی مانند سبد آشغالگیر از پلی پروپیلن، مدیای متراکم جهت افزایش سطح تماس و دو عدد بافل میانگیر جهت هدایت مؤثر جریان فاضلاب از میان پکینگ‌ها، به کار گرفته می‌شود. این طراحی به افزایش راندمان جداسازی چربی کمک می‌کند.

ابعاد چربی گیر فایبرگلاس قابل تغییر است، اما این تغییر در ابعاد مستقیماً بر قیمت نهایی تأثیر می‌گذارد. برای نمونه، قیمت مدل 5 مترمکعب با ابعاد استاندارد متر حدود 80 میلیون تومان و همان حجم با ابعاد اختصاصی حدود 115 میلیون تومان است.

چربی گیر فایبرگلاس گزینه‌ای مناسب برای کاربری‌هایی است که نیاز به دستگاهی مقاوم، قابل حمل، با نصب آسان و عملکرد مؤثر در جداسازی چربی دارند، مشروط بر آنکه در محل نصب به درستی مهار و آب‌بندی شود تا از نشت احتمالی در محل اتصالات جلوگیری گردد. در ادامه جدول مشخصات فنی چربی گیرهای فایبرگلاس استاندارد تولیدی شرکت ناب زیست ارائه شده است.

چربی گیر پلی اتیلن

چربی گیرهای پلی اتیلن با ساختار دوجداره و مقاومت مکانیکی بالا، گزینه ای ایده آل برای دفن مستقیم در زمین، حتی در محل های پرتردد و دارای بار ترافیکی هستند. در بدنه این دستگاه ها از لوله کاروگیت نوع اسپیرال استفاده می شود که به دلیل دوجداره بودن در تمام سطوح، فشارهای جانبی ناشی از خاک و عبور وسایل نقلیه را بدون نیاز به سازه نگهبان تحمل می کند.

خاصیت چربی دوستی پلی اتیلن باعث می شود چربی ها به دیواره داخلی بچسبند؛ به همین دلیل، در کنار ویژگی عایق حرارتی پلی اتیلن، لازم است این نوع چربی گیر در ظرفیت بالاتری نسبت به نمونه های فایبرگلاس طراحی و استفاده شود. به طور معمول، برای عملکرد یکسان، ظرفیت چربی گیر پلی اتیلنی باید حدود سه برابر مدل فایبرگلاس در نظر گرفته شود.

با توجه به اینکه دمای پساب آشپزخانه، به ویژه هنگام تخلیه ماشین ظرفشویی، گاهی تا 85 درجه سانتیگراد می رسد و در حالی که دمای مجاز برای بدنه پلی اتیلن حداکثر 68 درجه است، افزایش حجم مخزن برای تعدیل دما تا کمتر از 60 درجه الزامی است. حداقل ظرفیت پیشنهادی برای چربی گیر پلی اتیلن 3 مترمکعب است. ظرفیتهای رایج عبارتند از:

• 5 مترمکعب برای آشپزخانه های با سرو روزانه تا 500 پرس
• 15 مترمکعب برای رستوران ها و مجموعه های با تا 1500 پرس در روز

چربیگیر استیل

چربی گیر استیل، بهترین نوع چربی گیر در جهان به لحاظ کیفیت و کارایی است، اما به دلیل قیمت بالا، کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. این مدل با جداسازی بسیار قوی چربی و مقاومت بالا در برابر دمای پساب، هزینه‌های تمیزکاری را به حداقل می‌رساند، از بوی نامطبوع جلوگیری می‌کند و بخاطر اتصالات و بدنه ضد زنگ، امکان نشت پساب به سیستم آشپزخانه تقریباً صفر است.

با این حال، چربی گیر استیل معایبی هم دارد؛ تمیزکاری با ابزار نوک‌تیز می‌تواند باعث خوردگی و زنگ‌زدگی شود، چربی‌ها و مواد جامد در گوشه‌ها گیر می‌کنند و پاکسازی آن دشوار است. دیواره‌های داخلی ممکن است آسیب ببینند که در صورت عدم تعویض به موقع، کارایی دستگاه کاهش می‌یابد. همچنین مدل‌های کوچک‌تر به دلیل گرم شدن سریع، عملکرد کمتری دارند و احتمال ورود چربی به فاضلاب افزایش می‌یابد. عمر متوسط چربی گیرهای استیل 20 تا 30 سال است و به دلیل وزن زیاد، نصب و جایگزینی آنها دشوار می‌باشد.

چربی گیر بتنی

چربی گیر بتنی، قدیمی‌ترین نوع سیستم جداسازی چربی است که با وجود مشکلات متعدد، هنوز در برخی پروژه‌ها استفاده می‌شود. بدنه این مدل از سیمان ضد سولفات (تیپ 5) ساخته می‌شود اما حتی این نوع سیمان نیز در برابر خوردگی ناشی از فعالیت باکتری‌های بی‌هوازی مقاومت کافی ندارد. در مدل‌های بتنی تولیدی شرکت ناب زیست، از ایزوگام برای آب‌بندی داخلی و بیرونی استفاده شده است، ولی بدلیل چربی‌دوست بودن قیر، عملیات تمیزکاری بشدت دشوار می‌شود.

این نوع چربی گیر تنها تا زمانی که حدود 25% ظرفیتش پر شده باشد عملکرد مطلوبی دارد و پس از آن، کارایی خود را از دست می‌دهد. همچنین بتن و اتصالات فلزی در معرض خوردگی ناشی از اسیدها و گاز H₂S تولیدی هستند. دوام متوسط این سیستم‌ها 5 تا 10 سال است و قدرت جداسازی آن‌ها تقریباً نصف مدل‌های فایبرگلاس یا استیل می‌باشد. فرآیند نصب نیز بسیار زمان‌بر، پرهزینه و مزاحم برای فعالیت‌های جاری است. به همین دلایل، استفاده از این مدل توصیه نمی‌شود.

چربیگیر زیر سینکی

ابعاد چربی گیر زیر سینکی حداکثر طول 75 سانتیمتر در عرض 0/5 متر و ارتفاع تا حداکثر 0/75 سانتیمتر می باشد و در آشپزخانه‌های صنعتی کوچک، مطبخ های غذای آماده، فود کورتها و مکانهایی که در آنها غذای ایرانی، گوشت، مرغ و برنج و… پخت نمیشود و نیاز به کفشور ندارد استفاده میشود.

در حقیقت در این مکان ها کلا ته مانده غذاها بصورت درون بشقابی و یا درون پاکت های پیتزا و همبرگر در سینک ظرفشویی شسته میشود و روی زمین چنانچه آشغالی پخش شود می توان براحتی و بدون نیاز به گرفتن شیلنگ آب آن را تمیز کرد.

قیمت مدل زیرسینکی از 100 میلیون ریال برای ظرفیت 100 لیتری فایبرگلاس آغاز و تا 440 میلیون ریال برای ظرفیت 200 لیتری استیل ادامه دارد. با توجه به کوچک بودن و مقرون به صرفه نبودن تولید چربی گیر خانگی این شرکت در زمینه تولید این مدل فعالیتی ندارد.

انتخاب بهترین چربی گیر رستوران

برای خرید یک چربی گیر مناسب باید به نوع کاربری، جنس بدنه، روش جداسازی چربی، فضای نصب، ظرفیت مورد نیاز و بودجه توجه کرد. در منازل مسکونی معمولاً از چربی گیرهای زیرسینکی کوچک استفاده می‌شود، اما در رستوران‌ها و آشپزخانه‌های صنعتی، مدل‌های فایبرگلاس، پلی اتیلن و در موارد خاص، استیل رایج‌ترند. در مراکز صنعتی و کارخانجات، بسته به نوع پساب، چربی گیرهای تخصصی‌تر مانند DAF کاربرد دارند.

از نظر جنس بدنه، چربی گیرهای پلی اتیلن سبک و قابل حمل‌اند اما به دلیل چربی‌دوست بودن بدنه، کارایی خنک‌کاری و جمع‌آوری چربی در آنها پایین‌تر است. چربی گیرهای استیل مقاومت بالایی دارند ولی قیمت آن‌ها بسیار بالاست و کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. چربی گیرهای بتنی نیز به‌دلیل محدودیت‌های اجرایی، دیگر کاربردی در رستوران‌ها ندارند. بهترین گزینه در اکثر پروژه‌ها مدل فایبرگلاس است؛ چون بدنه آن چربی‌گریز بوده و کمک می‌کند چربی به‌خوبی به سطح آمده و به راحتی با ابزار مخصوص جمع‌آوری شود. همچنین این مدل‌ها قیمت متعادلی داشته و از نظر دوام و عملکرد اثبات‌شده‌اند.

در نهایت، برای انتخاب دقیق، لازم است با در نظر گرفتن ظرفیت پخت و سرو غذا، میزان مصرف روغن، فضای موجود برای نصب، وجود یا عدم وجود ماشین ظرفشویی صنعتی و مشاوره با کارشناسان فنی، مدل مناسب را انتخاب کرد.

طراحی و محاسبه ظرفیت چربی گیر

طراحی صحیح چربی گیر نقش کلیدی در عملکرد بهینه و طول عمر دستگاه دارد. مهم‌ترین پارامترهایی که باید در طراحی حوضچه چربی رعایت شوند عبارت‌اند از:

• عمق چربی گیر: معمولاً بین 0.9 تا 1.2 متر در نظر گرفته می‌شود تا فضای کافی برای جداسازی چربی فراهم گردد.
• سرعت جریان: سرعت جریان فاضلاب در داخل چربی گیر باید کمتر از 0.005 متر بر ثانیه باشد تا جداسازی چربی به خوبی انجام شود و چربی‌ها فرصت شناوری داشته باشند.
• پره‌های جداساز: استفاده از صفحات جدا کننده یا پره‌های داخلی به افزایش راندمان چربی گیر کمک می‌کند و باعث می‌شود چربی‌ها بهتر و سریع‌تر از فاضلاب جدا شوند.
• طراحی لوله‌های ورودی و خروجی: لوله‌ها به‌صورت دیافراگمی طراحی می‌شوند تا از اختلاط مجدد چربی جدا شده با جریان خروجی جلوگیری شود.

فرمول‌های استاندارد برای محاسبه ظرفیت چربی گیر

ظرفیت مناسب چربی‌گیر بر اساس دبی فاضلاب و زمان ماند هیدرولیکی محاسبه می‌شود. فرمول پایه به شرح زیر است:

V = Q × t × 60

که در آن؛ V حجم مفید چربی گیر بر حسب لیتر، Q دبی فاضلاب ورودی بر حسب لیتر بر ثانیه و t زمان ماند هیدرولیکی بر حسب دقیقه می باشد. زمان ماند هیدرولیکی معمولاً بین 1 تا 3 دقیقه برای گریس تراپ های معمولی و تا 30 دقیقه برای چربی گیرهای صنعتی در نظر گرفته می شود.

محاسبه ظرفیت چربی گیر بر اساس تعداد وعده‌های غذایی

در استانداردهایی مانند BS EN 1825، حجم چربی‌گیر با استفاده از تعداد وعده‌های غذایی سرو شده در روز محاسبه می‌شود:

V = N × F × t_r

که در آن؛ V حجم چربی گیر بر حسب لیتر، N تعداد وعده‌های غذایی در روز، F فاکتور تولید چربی (معمولاً 0.25 لیتر برای هر وعده در رستوران‌ها) و t_r زمان نگهداری چربی (معمولاً 48 ساعت برای سیستم‌های متعارف) می باشد.

محاسبه ظرفیت بر اساس دبی حداکثر

برای سیستم‌های بزرگتر، ظرفیت بر اساس دبی حداکثر فاضلاب ورودی و زمان ماند طراحی می‌شود:

V = (Q_peak × t_detention) / 1000

که در آن: Q_peak دبی حداکثر فاضلاب بر حسب لیتر در ساعت و t_detention زمان ماند بر حسب ساعت (معمولاً 1 تا 2 ساعت) می باشد. رعایت دقیق این نکات و فرمول‌ها در طراحی چربی گیر، تضمین‌کننده عملکرد بهینه دستگاه و کاهش مشکلات ناشی از گرفتگی و بو خواهد بود. برای مشاوره و انتخاب ظرفیت متناسب با پروژه‌تان می‌توانید با کارشناسان ناب زیست تماس بگیرید.

نصب چربی گیر

در رستوران‌ها، چربی گیر فایبرگلاس در مسیر خروجی تجمیع‌شده لوله‌های انتقال پساب شست‌وشوی ظروف چرب و کفشورهای آشپزخانه نصب می‌شود. این دستگاه با انجام دانه‌گیری، جمع‌آوری زوائدی مانند پوست مرغ، باقیمانده گوشت، دانه‌های نخود، برنج و لوبیا و همچنین خنک‌کاری پساب، زمینه جداسازی بهتر روغن را فراهم می‌سازد. در نتیجه، چربی‌های سبک‌تر به سطح آمده و به‌راحتی با کفگیر، ملاقه، بیل یا اسکیمرهای اتوماتیک جمع‌آوری می‌شوند.

در اغلب پروژه‌ها (بیش از 98% موارد)، کارفرمایان چربی گیر فایبرگلاس را انتخاب می‌کنند. این مدل معمولاً دارای یک ورودی و یک خروجی است که ابعاد آنها طبق نیاز مشتری تعیین می‌شود. در صورت درخواست، امکان افزودن ورودی و خروجی‌های بیشتر، سکوی نصب پمپ یا دیگر تغییرات طبق نقشه وجود دارد.

برای نصب، چاله‌ای با ابعادی حداقل 30 سانتی‌متر بزرگ‌تر از طول، عرض و ارتفاع چربی گیر در نظر گرفته شده و با دیوارچینی محکم محافظت می‌شود تا از فشار خاک جلوگیری شود. دستگاه به‌گونه‌ای نصب می‌شود که لوله ورودی، که سبد آشغال‌گیر در مسیر آن قرار دارد، بالاتر از لوله خروجی باشد. در سمت خروجی، دو لوله با ارتفاع متفاوت قرار دارند که نشان دهنده خروجی نهایی و مسیر سرریز احتمالی‌اند.

پس از نصب فلنج‌ها و لوله‌کشی خروجی هوا (ونت) تا بالاترین نقطه ساختمان، دستگاه آماده بهره‌برداری است. در صورتی که سبد آشغالگیر به‌صورت جداگانه ارسال شده باشد، حتماً پیش از راه‌اندازی، آن را در محل خود داخل حوضچه قرار دهید.

تمیزکاری چربی گیر فاضلاب

• گریس تراپ را هر روز تمیز کنید. مخصوصا قسمت دانه گیر ابتدای دستگاه را مرتبا تمیزکاری نمائید.
• کلیه مؤلفه‌هایی که ممکن است بر عملکرد مناسب سیستم تأثیر بگذارد، یک بررسی کامل داشته باشید.
• از استفاده از آنزیم‌ها و سایر عوامل که ممکن است باعث خروج چربی از مخزن به همراه فاضلاب شوند خودداری کنید.
• سبد فیلتر مواد جامد یا ظروف جمع آوری گریس را خالی کنید.
• از ریختن روغن‌های استفاده شده در سینک درون دستگاه خودداری کنید. در عوض، آن را برای بازیافت کنار بگذارید.
• قبل از شستن غذا، مواد را از بشقاب و ظروف جدا کنید تا دانه گیر کمتر دچار گرفتگی شود.
• در حد امکان از ریختن فاضلاب گرم در سینک خودداری کنید. بهتر است درجه حرارت آن کاهش یافته و سپس دفع شود. این عمل کارایی سیستم را افزایش می‌دهد.
• سعی کنید وسایل پیش تصفیه همچون آشغالگیر را قبل از چربی گیر نصب کنید که میزان آلودگی در فاضلاب ها را به حداقل برساند و از استفاده از آب جاری داغ برای ذوب مواد غذایی منجمد خودداری کنید.

مراحل تمیزکاری دستگاه چربی گیر به شرح زیر است:

• تمیزکاری دستگاه تله چربی به این صورت است که ابتدا درب اول مخزن چربی زدا را برداشته و آشغالگیر تعبیه شده در این قسمت را بیرون می کشیم.
• با تکان دادن این آشغالگیر بصورت برعکس تمامی آشغال های به تله افتاده را درون کیسه زباله تخلیه می نمائیم.
• سپس با کفگیر یا بیلچه ای که سر آن تیز نباشد و به بدنه دستگاه صدمه نزند روغن شناور در قسمت اول دستگاه را جمع آوری می نمائیم.
• در ادامه با برداشتن درب بخش دوم دستگاه چربی گیر همین عمل را تکرار نموده تا حدی که لایه آب درون مخزن آشکار گردد.

قیمت چربی گیر

قیمت چربی گیر در اولویت اول به جنس بدنه و ظرفیت دستگاه وابسته است و از 10 میلیون تومان برای حوضچه چربی زیر سینکی 200 لیتری آغاز و تا 670 میلیون تومان برای 40 مترمکعب فایبرگلاس یا 800 میلیون تومان برای چربی گیر استیل 10 مترمکعب صنعتی ادامه دارد. مهم ترین عواملی که در تعیین قیمت نهایی این دستگاه تصفیه فاضلاب نقش دارند عبارتند از:

1. ظرفیت چربی گیر (حجم بر حسب مترمکعب)
2. جنس بدنه: قیمت چربی گیر بتنی < پلی اتیلنی < فایبرگلاس < استیل
3. طراحی اختصاصی بدلیل محدود بودن فضای نصب باعث بالا رفتن قیمت چربی گیر می شود.
4. ضرورت مونتاژ دستگاه در محل پروژه بدلیل محدودیت درب و راهروهای ورودی باعث بالا رفتن قیمت می شود.
5. جنس صفحات کاهنده سرعت جریان که بعضا درون مخزن قرار می گیرد و میزان تراکم آنها قطعا بر کیفیت تصفیه و قیمت چربی گیر تاثیرگذار است.
6. برخی چربی گیرها دارای سه مخزن داخلی با طراحی ویژه برای جداسازی مرحله ای چربی، ذرات معلق و ته نشین شده اند. این طراحی ها راندمان را افزایش داده و طبیعتاً هزینه ساخت را بالا می برد.
7. نحوه نصب (زیرزمینی یا روکار): چربی گیرهای دفنی نیازمند بدنه مقاوم تر و دریچه های دسترسی مطمئن تر هستند. این موارد بر قیمت نهایی تأثیر مستقیم دارند.
8. وجود تجهیزاتی مانند سبد گیرنده ذرات جامد، شیرهای خروجی قابل تنظیم، لوله کشی داخلی یا دریچه بازدید استاندارد از دیگر عوامل مؤثر در تعیین قیمت چربی گیر هستند.
9. خدمات پشتیبانی و گارانتی
10. هزینه حمل و نقل
11. میزان تحمل بار و ضخامت بدنه در صورن نصب بدون سازه محافظ زیر زمین یا در محل تردد خودرو.

استانداردهای چربی گیر

ادارت محیط زیست و آب و فاضلاب بعنوان متولیان امور کاهش آلاینده‌های زیست محیطی همواره به رستوران داران و صاحبان آشپزخانه‌های صنعتی تذکر می دهند تا از چربی گیر سر راه فاضلاب خروجی از آشپزخانه خود استفاده نمایند.

دلیل این موضوع کمک به چاه جذبی است در صورتی که منطقه فاقد اگوی شهری باشد و کمک به باکتری های هوازی است در صورتی که فاضلاب رستوران به دستگاه تصفیه فاضلاب منتقل میشود.

پارامترهای میزان آلایندگی قابل قبول فاضلاب رستوران و استانداردهای آن به ترتیب زیر است:

• BOD5<100 ppm
• COD<150 ppm

در حقیقت چنانچه بعد از نصب چربی گیر این دو شاخص در محدوده پایین تر از ارقام ذکر شده درج شوند اداره استاندارد محیط زیست و اراده آب و فاضلاب مجوز فعالیت شما را صادر خواهد کرد.

چربی گیر صنعتی

نوع پیشرفته چربی گیرهای رستورانی است که بواسطه استفاده از جریان هوا در کف مخزن گریس ترپ از طریق دیفیوزرهای حباب ساز و بلوئرهای هوادهی، عملیات جداسازی چربی بسیار دقیق تر و سریع تر انجام میشود.

به این دستگاه سیستم شناورسازی هوای محلول نیز می گویند و شکل ظاهری این مدل نیز کاملا با نوع رستورانی متفاوت است. برخلاف مدل رستورانی دارای تجهیزات الکترومکانیکال می باشد و بدلیل قیمت بالای آن نسبت به مدل ثقلی رستورانی کمتر مورد استفاده قرار میگیرد.